Ailelerimiz ev eşyası yüzünden nişanı bozdu

Sevgili Güzin Abla, benim derdime kimse çare olamadı, o yüzden senden akıl bekliyorum. Ayrıca annem senin sıkı takipçin, eğer yayınlarsan belki de benim için bir umut doğacak.
Beş yıldır birlikte olduğum ve üç sene de nişanlı kaldığım biri var. Düğünüme bir ay kala aileler anlaşamayıp nişanı bozdu.
Altı aydır ayrıyız, fakat birbirimizi çok seviyoruz. Aileler yüzünden mutluluğumuz yarıda kaldı.
Ailem bana onunla asla evlenemeyeceğimi söyleyip duruyor. Bense hayatımı sevdiğim adama odakladım.
Sırf eşya anlaşmazlığı yüzünden yuva yıkılır mı?
Köşenizden tüm ailelere seslenmek istiyorum; çocuklarınızın mutluluğuna engel olmak yerine arkalarında durun.
Ablacığım bu arada nişanı bozduktan bir hafta sonra kayınvalidemin kanser olduğunu öğrendik. Şimdi kavuşmamız daha da imkânsız hale geldi. Ölmek istiyorum!
RUMUZ: Ne yapacağımı bilmiyorum

Allah korusun, bu genç yaşta ölüm ne demek? Canım kızım, dünyada ölümden başka her şeyin çaresi var.
İkiniz birbirinizi sevdikten sonra her şey hallolur. Aileler bir şekilde ikna edilir. İkna olmaları da gerekir. Bugün artık gençler eşyaymış, takıymış, hediyeymiş bunlara hiç takılmıyorlar. Çok da iyi yapıyorlar. Bunları sorun yapanlar sadece aileler.
Çocuklarının mutluluğunu iki parça hırtı pırtı, birkaç parça koltuk kanepe için mahvettiklerini, onları ölümü düşünecek kadar mutsuz ettiklerini görmüyorlar. Bu beni gerçekten çok üzüyor.
Çevremde ne mükemmel düğünler gördüm. Eşyalar en kalite mobilya mağazalarından alınmıştı, takılar göz kamaştırıyordu. Aileler birbirleriyle hediye yarışındaydı. Evlerinde kurdeleyle süslenmiş çöp kovasına kadar her şey kusursuz bir şekilde yerine yerleştirilmişti. Eee ne oldu, dersiniz?
Çocuklar anlaşamadı. Bir yıla bile varmadan kız baba evine döndü, her şey bitti. Bu mudur yani?
Oysa insan sevdiğiyle evlenince, bir süre sedirde otursa ne olur? Evli çiftlerin kendi eşyalarını yavaş yavaş almaları, onları zevklerine göre, kendi elleriyle yerleştirmeleri kadar güzel bir şey olabilir mi?
Biz eşimle ilk Dual pikabımızı aldığımızda bir saat boyunca karşısına geçip onu seyretmiştik. Ne büyük mutluluktu... Zaman o tür mutlulukları geri getirmiyor işte.
Ailelerinize sesleniyorum, bıraksınlar sizi, bu ölümlü dünyada bir yudum mutluluk yakalamışsanız ne güzel. Bu yaşlara bir daha geri dönmeyeceksiniz. Bakın işte çok ciddi bir hastalık sevdiğin gencin annesini yakalamış. Bugünden yarına kimin ne olacağı belli mi?

Anneannem bizi ayırmak istiyor

Merhaba Abla, şu sıralar moralim çok bozuk. Zaten ailem yüzünden hiç gün yüzü görmedim. Çok mutsuzum.
Babam vefat etti, annem başkasıyla evlendi. Bana anneannem ve dedem baktı.
Şimdi nişanlıyım. Nişanlım çok iyi biri ama anneannem onu istemiyor. Türlü numaralar yapıyor bizi ayırmak için.
Dayanamıyorum artık. Psikolojim çok bozuk.
Anneannem dedemi de sık sık evden atıyor. Onun tek derdi para! Ne yapacağımı bilemiyorum. Yardımcı olursanız sevinirim.
Rumuz: Semira

Güzel kızım, sanırım anlatmaya çalıştığın, anneannenin nişanlını paralı biri olmadığı için istemediği.
Görüyorsun işte aileler hep bir bahane buluyorlar sevenleri ayırmak için. Onlar kendi açılarından görüyorlar olayı.
Siz gençler ise “iki gönül bir olunca samanlık seyran olur” romantizmindesiniz. Bu gerçekten zaman zaman hâlâ geçerli bir anlayış.
Ama eğer maddi sıkıntı sürerse, hele hele erkek biraz tembel olup da evine bakmaya yanaşmaz, her şeyi kadının omuzlarına yüklerse, o zaman yuva seyran olmaktan çıkıyor.
Yine de senin yalnızlığın içinde, sevdiğin gence sığınmak istemeni, onun da seni sahiplenmesini çok doğal buluyorum.
Evlenip, sana bunca mutsuzluk veren o evden bir an önce ayrılman doğru olabilir.